از من انتقاد کنین

فیلمسازی عشق من است

بالاخره این ادم مغرور و یک دنده که از همه عالم و ادم ایراد میگیره و همه رو محکوم میکنه اگر بد شانسی نیاره هفته اینده داره در مسند کارگردان و فیلمنامه نویس فیلم کوتاه خودش رو با نام

MARIJUANA

رو کلید میزنه.فیلمی که من در موردش صحبت نمیکنم و بعد از ساخت اون رو تو وبلاگ میذارم تا نظرات شما را در مورد این فیلم و این انسان عاصی ببینم.

مسلما از نقد های شما حتی اگه فحش و ناسزا باشه استقبال میکنم.

حامد

بدرود

بدون شرح

     

بهتر جای ورور کردن من فقط لذت ببرید

 

     

         

 

                  Forest Without Leaves, Abbas Kiarostami    

 

حامد

بدرود

سقوط سینمای ایران باسرعت نور

سینمای ایران رو به احتضار است سینماگران و تهیه کننده ها هم که فقط زر مفت میزنند

خواهش میکنم به فیلم هائی که در سال ۸۶ اکران شده توجه کنید:

اخراجی ها : من نمیدونم کدوم دیوانه ای دوربین دست ده نمکی داده این فیلم وخامت سینمای ایران و فرهنگ ایرانی رو با رکورد فروشش نشان داد شرط میبندم اگه DEPARTED اسکورسیزی اولین بار تو ایران اکران میشد اندازه این مهملات ده نمکی نمیفروخت                                                                                                                             

مهمان: اقای اسدی واقعا تو تو امریکا درس خوندی و تو سوئد سینما درس دادی؟؟!!!!

سنگ کاغذ قیچی:بابا تو رو خدا اگر کمی وجدان دارید جلوی این سرمایه لعنتی که اینجور داره حروم میشه رو بگیرید این یارو معلوم نیست چی کار می خواسته بکنه .اخه به ارار های سکانس گروگانگیری میشه گفت دیالوگ؟              

                                                                                                  

شب بخیر فرمانده:ادم وقتش با ولگردی تلف کنه بهتره تا این فیلم رو نگاه کنه

صحنه جرم: وقتی دیدم ابراهیم شیبانی تو ۲۰ سالگی فیلم بدنه ای مثل زهر َعسل رو ساخته باورم نشد الان که فیلم جدیدشو دیدم فهمیدم کار درستی کرده بودم که باور نکردم

نقاب: تو رو خدا نگاه کن اینقدر وضع خراب که قورباغه هفت تیر کش شده .نقاب شده اثری دارای ساختار

قلقلک: اگه بشه اسمش رو گذاشت فیلم خواهش میکنم وقت خودتان را با این مهملات نجس نکنید                                                                           

خون بازی : بد نبود ولی قضییه قورباغه سر جای خود باقیست این فیلم اونی نبود که اینقدر همه براش غش و ضعف میرن                                                      

اگه میتونی منو بگیر:تنها فیلمی که به نظرم حرفی برای گفتن داره شاهد احمدلو از وقتی از خیر فوق لیسانس گذشت خوب حرکت کرده .فیلم بد جوری داره ادای کارهای کوئن ها رو در میاره شلختست ولی به خاطر جسارت در تجربه فرمیش قابل بحثه

من در انتظار اثار هنری و سینمائی نیستم التماس میکنم یک فیلم خوب از سینمای بدنه نشانم دهید همین.

حاصل سینمای مصرفی که زایده و ترویج کننده CAPITALISM است همین میشود بعد منتقدان عزیز بیانیه میدهند به فریاد برسید که امریکا سینما را دارد نابود میکند. سینمای ما شده تبلیغ مسواک و کالباس و شوفاژ ولباس و مد .

بازیگریها که به تنه سینما زار میزنه

باران کوثری بد نیست ولی من نمیدونم این نقش ادم معتاد تا کی میخواد تو سینمای ایران جایزه ببره

بازیگران اخراجی ها فقط لودگی یک برنامه تلویزیونی رو زنده می کنند اقای عبدی شما چرا؟

امین حیائی در سنگ کاغذ قیچی بعد قرنها از TIP های لعنتیش در اومده

سحرزکریا بهتره ادا در نیاری بازی کردن و بازیگری با ادا در اوردن فرق داره

حمید لولائی خوبه یعنی واقعا قدرت بازیگریش رو خوب به رخ می کشه از بدن و میمیک صورتش خوب استفاده میکنه

                                                  

یکی این شریفی نیا رو از مرداب نجات بده .به فکر خودت نیستی به ما رحم کن

PORIYA PORSORKH (دکمهP کیبوردم خرابه):بچه جای اینکه تو شب شیشه ای بلبل زبونی کنی برو دو تا فیلم نگاه کن تا یه کم بازی یاد بگیری

کاری نمیشه کرد فقط تاسف باید منتظر بمانیم تا بقیه رو ببینیم ولی قسم می خورم اگه نقش های سیمرغی هم راضیم نکرد دیگه تا اخر عمر این مزخرفات سینمای ایران رو نگاه نکنم

چند بار این تصمیم رو گرفتم اما .........

بقول POSHKIN نویسنده روسی: وطن عزیز عاشقت هستم و بی رحمانه از تو متنفرم

بدرود

حامد

هنر و ضد هنر(روشنفکران و بت ...... قسمت چهارم)

درد هنر امروز ایران در نبود هنر مند نیست در فراوانی ضد هنر مند است این انسانها دقیقا کسانی هستند که از دیچه هنر وارد محیط هنری میشوند و هنر را از بیرون مسموم میکنند.

افرادی که از هنر فقط زر زدن و تیپش رو فهمیدند .این گونه افراد زمانیکه به هنر وارد میشوند چون اصالت و بنیان فکری ندارند و هنر برای انها درد نبوده به راحتی الودگی میاورند برای مثال :

خانه هنرمندان ایران خانه کاریکاتور و...... منبع و پایگاه اصلی انهاست و درد هم همینست که از داخل ریشه را می پوسانند.

طرف ۲ ساعت برای شما از بالا و پائین و بیخ و بن و ..........حرافی میکند از محیط که خارج شده همان ادم قبلی میشود .و بدبختی ما اینست که نوعی از مد (نشانه ی گرفتاری)را وارد این فضای فرهنگی میکنند. خواهش میکنم به مد کتابخوانی این چند ساله توجه نمائید:

سال۷۸ ۷۹ سهراب سپهری اخوان و شاملو....

۸۰ ۸۱ پائلو کوئیلو :بد بختی اینجاست که کتابی مثل کیمیاگر میشود نما روشنفکری

۸۲ ۸۳ نیچه                                                                        

۸۴: سارتر در این سال کتابهائی از سارتر ترجمه میشوند که تا به حال به گوش هیچ بشری نخورده .زمانیکه به شخصه سارتر میخواندم به سختی فراوان در چاپهای قبل از انقلاب ۴ ۵ عنوان کتابش را گیر می اوردم ولی الان کتابفروشی ترمینال جنوب ۱۰ ۱۲ عنوان فقط از سارتر کتاب دارد.                                                                                                                                                               

۸۵ ۸۶:براتیگان سلینجر بودیار لیوتار: وای وای به این میشه گفت مد؟ ناتور دشت؟ساختار شناسی لیوتار؟

داستان بسی غم انگیز است طرف معنی سکولار را نمی داند نیچه میخواند اون یکی در کل زندگیش نام ماکسیم گورکی بگوشش نخورده سلینجر میخواند دیگری فرق رئالیسم وهایپر ریالیسم و رومینتیسم را نمیداند از پسامدرنیسم و براتیگان صحبت می کند.

مطلب اندوه ناکتر اینه که این کتابها دقیقا مثل لباس ۱ ۲ سالی رو بورسند بعد قشر ضعیفتر جامعه که همان جوادها هستند این کتاب ها را به ارث می برند  بعد چند وقت اثری از این کتاب ها نمیبینی و به جایش بامداد خمار برای ۱۲۳ بار در تیراژ۲۰۰۰۰ تائی تجدید چاپ میشود.

امروزه همه دم از موسیقی tool میزنند و به موسیقی ترنس میگویندpostmodern .

خواستگاه هنر از کوچه و بازار که منشا زندگیست تبدیل شده به کافه ها همه جیمز دین را بهزیگر میدانند ولی هنوز سکانسی از او ندیده اند.

در این اجتماع که هنر و در نتیجه فرهنگش به قهقرا میرود چگونه انتظار انقلاب را داشته باشیم اقای احمدی نژاد من تو را عاشقانه دوست دارم چونکه حتی تو هم برای این مملکت افسون شده زیادی هستی.

عزیزان در وبلاگ وقت برای حرافی نیست وگرنه باید سالها اشک بریزم و از این درد جانکاه بگویم.

البته بیکار نشسته ام ولی اجازه بدین اول درد را بگویم بعد بدنبال مرهم باشیم.

حامد

بدرود

بزرگترین گیتاریست ها از نگاه رولینگ استون

لیست ۱۰۰ گیتاریست اول رولینگ استون رو نگاه میکردم که چیزهائی دیدم که فک مک ما رو جا به جا کرد:

1Jimi HendrIX2 Duane Allman of the Allman Brothers Band
3 B.B. King
4 Eric Clapton
5 Robert Johnson
6 Chuck Berry                                                                                                                                   
7 Stevie Ray Vaughan
8 Ry Cooder
9 Jimmy Page of Led Zeppelin
10 Keith Richards of the Rolling Stones
11Kirk Hammett of Metallica
12 Kurt Cobain of Nirvana
13 Jerry Garcia of the Grateful Dead
14 Jeff Beck
15 Carlos Santana
16 Johnny Ramone of the Ramones
17 Jack White of the White Stripes
18 John Frusciante of the Red Hot Chili Peppers
19 Richard Thompson
20 James Burton

در این لیست به نظر شما امریکائی بازی و میهن دوستی در نظر گرفته نشده؟                                                                                                                                                                                                                                        

این لیست بیش از حد امریکائیه میبینیم که حتی در ینگه دنیا هم که این همه ادعا دارند عدالت حتی در هنر هم وجود نداره و این بدین معنیست که عدالت فرهنگی هم وجود ندارد .این داستان زمانی برای شما جالب میشه که من رتبه بقیه گیتاریست ها رو از نگاه رولینگ استون براتون بگم .خواهش میکنم در لیست بالا اتبه اونهائی که قرمز کردم رو با این هائی که در زیر میگم مقایسه کنید خودتون متوجه میشید که کرت کوبین با اینکه حتی خودمم عاشقشم ولی با مارک نافلر و...........قابل مقایسه نیست

رتبه غیر امریکائی ها:

21 George Harrison 27 Mark Knopfler of Dire Straits 39 Brian May of Queen 55 Ritchie Blackmore of Deep Purple70 Eddie Van Halen

42 Robert Fripp of King Crimson

75 Adam Jones of Tool

82 David Gilmour of Pink Floyd 83 Neil Young                                                                                                                                           

حالا خودتان بگوئید این رده بندی مقرضانه نیست؟ امریکائی ها دوست دارند ثابت کنند راک مال امریکائه نه انگلیس .نمونشم میبینین کم مونده خطاط گیتاری مثل گیلمور را از رده بندی بیرون بندازند یا اسطوره ای مثل ریچی بلک مور ۵۵ امین نفره بعد کرک همت ۱۱ ام!!!!

حامد

بدرود

ازادی یعنی خود خواهی

ازادی بلندترین مفهو میست در تاریخ بشر که معنی یافته و رساترین صدائیست که می توان شنید . و تمامی مفاهیم در لوای ازادی منزلت می یابند .اما اگر کمی دقت نمائیم میبینیم که ما علاوه بر اینکه این ازادی را در صورت کلی برای تمامی دنیا می خواهیم در انتها این ازادی را برای خود می طلبیم سخن من از ازادی در تمامیه زمینه هاست.

وحید عزیز من هم به هنر به عنوان اولین وسیله رسیدن به ازادی مینگرم برای تمامی دنیا ولی باور کن ابتدا این ازادی را برای خودم برای تو برای تمامی مردمم و میهنم می خوام

چون:

صدای رود بزرگ همیشه تو گوش ماست

اون صدا لا لائیه خواب خوب بچه هاست

کوچه اما هر چی هست کوچه خاطره هاست

اگه تشنست اگه خشک

مال ماست کوچه ماست

و هنر را برای ازادی خاطره هایم میخواهم.شاید بگی این چه ربطی به جارموش داره بهت میگم:

هیچ مملکتی پیشرفت نخواهد کرد الا فرهنگ پاپ اون مملکت رشد کنه الان در کشورهای اروپایی

مثل سوئد سویس مردم از یک مینیمم فرهنگی برخوردارن که از مینیمم کشورهائی مثل ما خیلی بالاتر استو اگر من بخواهم که پیشرفت کنم باید جامعه را حرکت دهم کار سخت و به ظاهر ایدهالیسمیست اما وظیفه هنر مند همینه زجر کشیدن برای ادای دین به جامعه و بالا بردن سطح فرهنگ جامعه .

دوست عزیز من مثل تو هستم و در مورد هنر همانطور می اندیشم ولی تا زمانی که ما و یا چیزی نتواند فرهنگ جامعه ما را تکان دهد ایا میتواند برای تمامی دنیا مفید باشد؟

من از این لحاظ جارموش را نقد می کنم که او چون نقطه ای در مقابل فرهنگ امریکائیست لذا خود را محدود کرده و دیگر برای هنر کاری نمیکند کاری که بسیار قدرتمند ترش را مایکل مور میکند و از این جریان هم که بگذریم مثلا در فیلمی چون عجیب تر از بهشت لودگی نگاه جارموش به امریکای موعود دقیقا در خدمت میهنش قرار دارد او از معایب میهنش می گوید و  اینجوری به موضوع نگاه کن که من و تو هم دقیقا یک چنین فیلمی در مورد ایران می ساختیم ان وقت این نگاه صرفا نقطه مقابل ارزش های باطل فرهنگ ایرانی  بود که وسعت جهانی نداشت. از لحاظ فرم به همین بسنده مینمایم که در کارهای جارموش بیان در خدمت فرم است نه فرم در خدمت بیان.

                                                                                    

اما در مورد اثار کیارستمی :

در اثار کیا رستمی هنر کاملا جهانیست چون داستانهای او دارای این قابلیت هتند که در هر جای دیگری از زمین اتفاق بیافتند و حد و مرز نمیشناسند نمونه بارز شاهکار طعم گیلاس که میتوانست در امریکا باشد یا فرانسه یا هر جای دیگر .من از کیا رستمی به صرف حس ناسیونالیستی حمایت نمی کنم بلکه از دیدگاهش حمایت میکنم که هم ساده است هم قابل فهم و هم سطح نمی شنا سد .                                                                                                                                                                                                                                    

در مجموع ای دوست عزیز واقعا تو و امثال تو مرا به تحمل این کوره راهی که در مقابل است امیدوار   مینمائید و از اینکه هنوز راهی برای نفس کشدن حتی اینقدر باریک است زنده ایم در اخر سخنی از استاد شاملو ذکر میکنم:

من با تو مخالفم ولی من جانم را می دهم تا تو حرفت را بزنی

در اخر بخاطر اینکه کمی مباحث خشک نشود این هم یک لینک در مورد تاریخ فعالیتهای ایران در هالیوود

http://www.rozanehmagazine.com/MarchApril03/adkadivar.html

یادداشت مرد مرده (قسمت چهارم از مقالات بت پرستی مدرن و ... )

                                                       

چند وقت پیش پستی توی همین وبلاگ در مورد روشنفکران نوی جامعه ایران و کارهای جیم جارموش داشتم دوست عزیز من وحید بنوعی از کارهای اول جارموش دفاع کرده بود با احترامی که برای عقیده همه و عدم تجاوز به حقوق دیگران قائلم اما باید عرض کنم همچنان اشخاصی مثل جارموش تابع فرهنگ مصرفشان در ایران هستند.

من کاملا به این جریان تقاضا همیشه در مقابل عرضه تولید میشود موافقم

اگر فیلم ساز مستقلی مثل جارموش چنین فیلمی میسازد چون او زایده اجتماع اطرافش است اثرش صرفا مصرفیست. یه کم برام سخته منظورم رو بگم ولی برای اثبات حرفم تلاش میکنم.

توجه کنید که اقایان جارموش یا هارتلی بنوعی نقطه مقابل فرهنگ امریکا هستند ولی جدا از این فرهنگ نیستند و از همین فرهنگ زاییده شدند.

اثبات:                                                                                          

فکر میکنم کمتر کتابخانی در ایران کتاب زنده بگور هدایت رو نخونده باشه.

در این داستان ما با نمادی از انسان طرفیم که به سبب نوع زندگیش داره مرگ رو تجربه میکنه و بنوعی فریاد میزنه در نبود ازادی چیزی بنام زندگی موجود نیست و در حال حاضر اگر تلنگر صادق هدایت را دریافت کرده باشیم متوجه می شویم تمامی ما مدتهاست  مردیم.

اشکال افرادی مثل جارموش اینست که محیط بیان دنیای اطرافشان وسعت جهانی ندارد با اجتماع مرتبط می شود ولی این رابطه اصیل نیست چرا که کوچک است دید کوچک است بیان هم همینطور.

حالا این بیانات رو من مرتبط می کنم با فیلم مرد مرده جارموش که خودم یه زمانی عاشقش بودم ولی در حال حاضر به نظرم اثری مسخره و مصرفیست چرا؟

در این فیلم جارموش مردن جانی دپ را بطور فریم فریم شرح می دهد یعنی از لحظه ایکه او در خانه دختره تیر می خورد مرده ولی بین حیات و مرگ کامل او چند لحظه طول می کشد که این چند لحظه را در این فیلم بصورت تکامل جانی دپ در ۱ ساعت میبینیم.

نگاه شخصی جارموش به این قضییه عارفانه و شاعرانه است ولی شعری که از یک شخصیت خیالی گفته شده باشد که این وظیفه هنر مند نیست وظیفه هنرمند این نیست که گوشه ای بنشیند و فکر کند حالا بیاید از دید و احساس خودش به دنیا بگوید اقای جارموش به شما و امثال شما احترام می گذارم ولی نه به عنوان هنرمند چرا که اولین رکن هنرمند کشیدن درد است از دنیای اطرافش. هنرمندی که هنوز دین خود را به دنیای اطرافش که پرورش دهنده فکر او هستند نپرداخته بیان درونیش به چه دردی میخورد ؟

من و دنیای امروز نیازمند درون شما نیست نیازمند مبارزه و نشانگری شماست.

شاید مرا محکوم کنید که این یک نگاه صرف و خشک به هنر است ولی نه این ازادیست و از اصول هنر است نه نگاه من بلکه این نتیجست. چراکه اگر در جامعه امروز ما ۱۰ درصد از هنرمندان این چنین بودن وضع جامعه و فرهنگ ما این نبود !!

ایا هدایت از مرگ زیباتر صحبت می کند که می گوید بدون ازادی تکاملی موجود نخواهد بو دیا تکامل در مردن جارموش؟

فقط برای من بحث تاوت ایدهالوژی و ... رو باز نکنید که اگر اینجا وبلاگ نبود من ۱۰۰۰ ها برگ برای شما من باب این موضوح حرف میزدم.

حالا روشنفکرانی که افرادی مثل جارموش و... هزاران شخص دیگر را در مقابل  فرهنگ  بت میکنید منتظر پاسختان هستم

بقول سارتر : قلم و هنر باعث ایجاد دین در هنرمند نسبت به اجتماع میشود برای اینکه یک مطلعه اضافی هم در این مورد داشته باشید می توانید مجمعه مقالات و ترجمه های دکتر مصطفی رحیمی را مطالعه نمائید.

بدرو د                                                                           

حامد

کامران شیردل در بررسی اثار کامران شیردل (قسمت سوم)

قلعه

فیلم بعد استاد قلعه بود که به ابعاد زندگی زنان فاحشه پیش از انقلاب می پرداخت.

از لحاظ تکنیکی استاد پیشرفتی نداشت علتش هم این بود که زیادی تو موضوع غرق شده بود  تدوین ازار دهنده بود و  بدتر از همه که این نکته را به استاد باز در اخر جلسه اطلاع دادم کلام در این فیلم بود .

اگر شما چشم بسته فیلم را نگاه می کردید و فقط با قوه شنوائی کار میکرد تمام فیلم را میفهمیدید دیالوگ منولوگ و.... در این فیلم ارزش بصری انرا به میزان زیادی پایین اورده بود.

اما از نکات مثبت فیلم نشان دادن این نکته بود که سرنوشت خیلی از انسانهای طبقه کارگر به جائی ختم نمی شود و ته سرنوشتشان باز است و همچنین اشاره به این نکته که در چه شرایطی کوچکترین امکانات در تعیین مسیر زندگی و ادامه ان چه نقشی ایفا می کند.